W wypadku straciła męża. Teraz urodziła jego dziecko. Serce pęka po tych słowach.”
⸻
To, co przeżyła, trudno wyrazić słowami. Jednego dnia planowali wspólną przyszłość, snuli marzenia o domu, rodzinie, pierwszych krokach ich dziecka. Wszystko zmieniło się w jednej chwili – brutalny wypadek odebrał jej męża, miłość życia, partnera, przyjaciela. Została sama, w żałobie, a jednocześnie w ciąży. Nosiła pod sercem owoc ich miłości, jedyny ślad po człowieku, którego straciła. Każdy ruch dziecka był dla niej jednocześnie nadzieją i bólem. Gdy nadszedł dzień porodu, w jej oczach pojawiły się łzy – nie tylko ze szczęścia, ale i z tęsknoty. Urodziła ich dziecko – silne, zdrowe, piękne. Patrząc na nie, widzi jego oczy, uśmiech, gesty. Serce pęka, bo wie, że on nigdy nie przytuli syna, nie usłyszy pierwszego słowa, nie będzie go uczył chodzić. Ale jednocześnie wie, że to dziecko jest jej siłą. To on – ich miłość – żyje w tym maleństwie. I to daje jej sens, by iść dalej.